|
|
LaMarcus Aldridge: onder de radar Een
hoeksteen voor de Portland Trailblazers Door TobSport redactieteam, TobSport.nl Gepost op:
04-02-2008. “Zijn coach Nate McMillan, zelf een verdienstelijk speler bij de
Seattle Supersonics, zegt over hem: “He's one of the few guys in this league
that can actually dominate a game on both ends of the floor. Most NBA players
are either an offensive player or a defensive player. LaMarcus can
do both." NBA-basketball krijgt in ons land weinig
aandacht. Wedstrijden zitten verborgen achter betaaltelevisie of een NBA-leaguepass (via NBA.com). In de vorige eeuw zond SportNet NBA-wedstrijden uit
via de kabel. Wedstrijden met Michael Jordan en zijn Bulls, de Lakers, Suns en Celtics trokken
in Nederland relatief veel kijkers voor een sport die niet veel beoefend werd
en niet meer veel beoefend wordt. Het programma ‘NBA Action’
gaf een spetterende samenvatting van de die week gespeelde wedstrijden en schetste
achtergronden. Door het volgen van het programma kon je je
gemakkelijk op de hoogte stellen van het wel en wee van de ‘NBA franchises’ en hun spelers. De uitzendingen zorgden ook
voor een opleving in het club-basketball
in Nederland. De sport trok meer leden. Spelers als Lenzie
Howell konden worden aangetrokken om in Nederand te spelen. Rik Smits kreeg om de zoveel tijd
zijn vijf minuten aandacht bij de N.O.S. en op dit moment plaatsen krantjes als Spits af en toe nog eens een fotootje van
landgenoten Elson en Gadzuric
met een bijschrijft over hun avonturen in de NBA.
De heren kunnen dit seizoen weinig indrukwekkende cijfers laten zien. Ze
spelen amper. Ik durf de stelling wel te lanceren dat het Nederlands club-basketball nooit meer zoveel leden zal tellen als in
de tijd dat ‘his royal airness #23’ zijn Air-Jordans
droeg op de NBA-velden. De huidige stand van
zaken in de NBA is als volgt: De Phoenix Suns
her-introduceerden enkele jaren geleden een
spelstijl die min of meer te beschrijven valt met de term ‘run and gun’.
Dit betekent dat de Suns onder leiding van de watervlugge
Steve Nash de vier andere
spelers op het veld laat rennen op weg naar snelle en zo eenvoudig mogelijke
scores. De zone-verdediging deed zijn entree in de NBA, terwijl spelers daarvoor in de verdediging pal bij
hun man moesten blijven staan. Nu is het driepunts-schot
erg belangrijk geworden net als in Europa, waar teams leven bij hun zones.
Door een algemeen gebrek aan lange mannen (2m10-plus) met echte basketball-skills, zoals een goede dribble,
een goed schot, een goede pass, zweren de meeste teams bij hun ‘wingspelers’. De schutters, die de tegenstander
bombarderen van afstand en de ‘slashers’, die zich
met snelle wendingen, dribbles en sprongkracht een
weg naar de basket banen om van dichtbij te scoren. Beide typen worden
meestal aangespeeld op de flanken door de spelverdeler. Het liefst in beweging.
De schutter zorgt dat de zone-verdediging flink
moet uitrekken waardoor er gaten ontstaan voor andere spelers en het liefst
de lange mannen onder het bord. De ‘slasher’ trekt
verdedigers naar zich toe op zijn weg naar de basket. Hij probeert zelf te
scoren of vindt zijn power-forward of center onder
het bord of op de kop van de ‘bucket’ voor een
snelle score. Op dit moment
beheersen de flankspelers de NBA. Toch won Tim Duncan
met zijn Spurs de laatste jaren een groot deel van
de NBA titels, als lange en in klassiek basketball onderwezen speler. Hij
begint echter wel zijn NBA-jaren te voelen. De
Chinese gigant Yao Ming is
ook zo’n klassieke center, maar heeft een team
zonder chemie. Dwight Howard
en de Orlando Magic zijn
een veelbelovend team, maar de atletische en grote Howard
moet het finesse-spel nog leren. Rasheed Wallace leidde als
lange en veelzijdige speler samen met spelverdeler Bilups
de Pistons naar een titel. Alle andere topteams zijn hoofdzakelijk gevaarlijk
door hun flankspelers, in basketball de posities ‘shooting
guard’ en ‘small forward’. Snelle, wendbare spelers van gemiddelde lengte
(zo’n 2m tot 2m05) maken de dienst uit. De grootste
talenten die nu spelen heten LeBron James en Kobe Bryant. LeBron begeleide zijn
Cavaliers vorig jaar vanuit het niets naar de finale van de NBA-playoffs. Kobe Bryant won al een reeks titels samen met Shaquille O’Neal, wiens overblijfselen zich af en toe bijeenrapen voor een
wedstrijdje met Miami en Dwayne
Wade. Kobe Bryant gedroeg
zich als een klein kind toen hij voorafgaande aan het seizoen opteerde voor
een onmogelijke ‘trade’ naar waar-wist-ie-zelf-ook-niet.
Hij was ontevreden met de hulp die de Lakers voor
hem op het veld wisten te zetten. Toen hij ontdekte dat de door hem beschimpte jonge
teamgenoot Andrew Bynum
in sneltreinvaart aan het uitgroeien was tot een waar beest rond het bord. De
grootste kanshebbers op de titel van dit jaar zijn echter andere teams. De Spurs met Duncan kunnen nog
steeds elk jaar winnen. De Detroit Pistons, die net
als de Utah Jazz en New Orleans
Hornets met een sterke spelverdeler en power-speler dichtbij het bord
spelen, kunnen van elk team winnen dit jaar. De Dallas
Mavericks, Golden State Warriors
en Phoenix Suns zijn dé
vertegenwoordigers van het snelle spel met de flankspelers. Ze kunnen ook van
elk team winnen. In het Oosten zijn naast de Pistons alleen de Celtics echt
gevaarlijk. Ze combineren de supersterren Ray
Allen, Paul Pierce en Kevin
Garnett met een paar hardwerkende rolspelers. Er
zijn talentvolle teams in het Oosten, zoals Washington, Orlando
en Cleveland, maar deze teams moeten toch als prooi
gezien worden aan het eind van het seizoen voor de topteams uit het Westen. Er spelen meer
topteams in het Westen. Een ervan diende zich pas dit jaar aan als kanshebber op
het deelnemen aan de playoffs. Dat team heet
Portland Trailblazers. Een team, dat na successen
in de jaren tachtig en negentig onder aanvoering van onder andere Clyde Drexler, Terry Porter, Cliff Robinson, Scottie Pippen en Arvydas Sabonis (tot een jaar geleden) al bijna een decennium
behoorlijk in het slob zat. Het seizoen 2005-2006
eindigde bijvoorbeeld met een winst/verlies-ratio
van 21-61. De spelers van de ‘Jailblazers’ waren
bekender om hun criminele acties buiten het veld, dan om hun prestaties daarbinnen.
Voorafgaande aan het seizoen 2006-2007 kreeg Portland de zesde selectie in de
‘draft’ Brandon Roy en LaMarcus Aldridge, die was
gekozen met de tweede plek. Minnesota en Chicago hadden de spelers gekozen, maar direct gewisseld
met de selecties van de Blazers. Het zou het keren van het tij betekenen voor de Trailblazers. Brandon Roy werd ‘rookie’ van het jaar
in dat eerste seizoen en LaMarcus Aldridge zette in de laatste maand cijfers neer van 14
punten en 8 rebounds per spel. De aanval van Portland bestond ondanks de
aanwezigheid van de talentvolle ‘rookies’ vooral
uit Zach Randolph, Zach Randolph en dan Zach Randolph. En daarna nog
meer Zach Randolph. De
zware power-forward was een zwart gat op het veld. Als
je hem de bal gaf, zag je hem niet meer terug. Wel een speler, die het kon
maken zo te handelen. Hij zette goede cijfers neer en was de gevaarlijkste
man van de Blazers. Maar Randolph was ook een
overblijfsel van het ‘Jailblazers’-team. Een
negatieve invloed op de jonge spelers in de kleedkamer werd gevreesd op de
lange termijn. De ‘rookies’ Brandon
Roy, LaMarcus Aldridge en de Blazers speelden uiteindelijk geen playoffs het vorige seizoen. De spelers-’draft’ voorafgaande aan dit seizoen (2007-2008) leverde
een eerste plek op. Twee topspelers dienden zich aan vanuit het Amerikaanse universiteitsbasketball. Kevin Durant, een lange, slanke flankspeler die veel scoorde en
Greg Oden, een atletische, lange center die vooral
bekend staat om zijn verdedigen. Portland koos als eerste en koos Greg Oden. Die prompt daarop door zijn knie zou gaan en
het hele seizoen uitgeschakeld is. Bovendien haalde de enigmatische Isiah Thomas (zie het artikel “Fire
Isiah”) topscorer en -rebounder
Randolph naar New York. Zouden de Blazers met
de Oden-teleurstelling dit jaar wel een behoorlijk
aantal wedstrijden winnen? Het antwoord luidde “Ja”. Brandon Roy speelt vanaf de
flank en brengt soms de bal op als spelverdeler. Hij initieert de aanval,
geeft passes en laat teamgenoten scoren. Bovendien is hij sterk en een goede
verdediger. De speler, die veel van de basket af opereert, pakt veel
rebounds. De Blazers hebben een paar goede
spelverdelers. Steve Blake
is een traditionele assisterende point-guard en Jarret Jack verdedigt en schiet goed. Op de flanken
spelen schutter Martell Webster en energie-‘boost’ Travis Outlaw,
een atleet die rebounds pakt en verdedigt. Joel Prybizilla
is een standaard-blanke-center, die lang is maar
slecht beweegt. Het traditionele midden-afstandsschotje
ontbreekt, het vermogen om schoten te blokken en zo de basket te beschermen
is er. Hij valt in voor Greg Oden tot die zijn
‘college legacy’ kan doorzetten in de NBA. Met deze spelers zijn bijna alle posities voor de
komende jaren goed bezet. Blijft over de positie van power-forward.
Een power-forward speelt deels met zijn rug naar de
basket om zich door brute kracht, met behendigheid of met balfakes een goed
schot te verkrijgen of een bal te dunken. Wanneer hij ‘face up’ de basket tegemoet treedt, is hij afhankelijk van een
snelle eerste stap, een slim passende spelverdeler, het bezitten van een
goede dribble of een betrouwbaar ‘outside’-schot. Dat is de scorende kant van het spel. In
de verdediging moet hij zijn fysieke en zware collega’s van repliek kunnen
dienen onder het bord. Hij moet rebounds pakken zodat tegenstanders niet
gemakkelijk onder het bord kunnen scoren. Hij moet ook af en toe een schot
van een tegenstander kunnen blokken en in de tribunes kunnen slaan, al is het
alleen maar om de volgende speler bij voorbaat angst in te boezemen. Een
speler bij wie al de kwaliteiten die belangrijk zijn voor een NBA-powerforward in meer of mindere mate aanwezig zijn is
LaMarcus Aldridge. De power-forward van de Blazers opereert behoorlijk onder de
algemene NBA-radar. Aldridge
is in zijn derde seizoen nu al een top-tien power-forward in de NBA. De 2m11-lange Texaan met de bijnaam ‘L-Train’
werd geboren in 1985.
2 meter 11 centimeter komt overeen met 6 voet 11 inches.
De lengte van arm tot arm bij Aldridge is echter
gelijk aan dat van een man van 7 voet 5 inches, grofweg een man van 2m20. Dit
is een groot voordeel in het basketball. Na bijna twee jaar universiteitsbasketball bij Texas
dient hij zich al aan voor de NBA-spelers-‘draft’ van 2006. Hij wordt als tweede gekozen door de Chicago Bulls, maar direct
geruild met de selectie in de ‘draft’ van Portland:
Tyrus Thomas. Een beetje zuur voor de Bulls, die getalenteerd en al,
nu al jaren zoeken naar een speler die met de rug naar de basket kan spelen.
De vele schutters in het team zoeken naar zo’n anker
onder het bord, die verdedigers bij ze weg houdt. Tyrus
Thomas bleek een atletische dunker, die juist niet
met zijn rug naar het bord kan spelen. Hij moet in beweging een pass krijgen
om dan letterlijk over verdedigers heen te springen. Hij kent tot nu toe
slechts gemiddeld succes bij de Bulls. Aldridge daarentegen… LaMarcus Nurae Aldridge bleek voor Portland het anker onder het bord te
zijn, waar Chicago nog steeds zo obsessief naar op
zoek is. In de eerste 14 wedstrijden van zijn eerste seizoen scoort LaMarcus 8.4 punten tegen een schotpercentage van 54. Het
percentage is erg goed, zijn ‘scoring’
moest nog gaan verbeteren. Zijn coach Nate McMillan bracht Aldridge
geleidelijk en leert hem persoonlijk de details van het spel. Nadat Przybilla als center geblesseerd raakte nam Aldridge diens positie over. De centerpositie in het
basketball is nog meer gefocust op het verdedigen van de eigen basket.
Centers scoren over het algemeen met schotjes van dichtbij en maken zich vrij
met korte moves naar de basket en balfakes. De
langste en zwaarste spelers in de NBA spelen op deze positie, direct onder
het bord of in het hart van het team. Aan het einde van zijn eerste seizoen, rond Maart
heeft Aldridge zich vanuit de voor hem min of meer
vreemde positie verbeterd met cijfers van 14.7 punten en 8 rebounds per spel.
Zijn gemiddelde over het eerste jaar was uiteindelijk 9 punten en 5 rebounds
per spel. Een ideaal voor power-types (centers en power-forwards) in de NBA is het behalen van gemiddelden
als 20 punten en 10 rebounds per spel. De zogenaamde ’20-10 club’. Een club met tegenwoordig een select groepje
spelers. LaMarcus is goed op weg. De hoogste aantallen in wedstrijden tot nu toe, over zijn
anderhalve seizoen: 36 punten, 17 rebounds en 5 bloks
in afzonderlijke wedstrijden. Op het moment van schrijven scoort hij 17.2
punten per spel en pakt hij 7.4 rebounds. Hij leidt de Blazers in rebounds en
geblokte schoten. Precies dat wat van hem verwacht wordt nu de entree van
Oden in de NBA nog een jaartje op zich laat wachten. De Blazers baarden dit
seizoen al opzien door onverwacht een flink aantal wedstrijden achter elkaar
te winnen. Op dit moment wonnen ze bijvoorbeeld al 18 van de 22
thuiswedstrijden en moeten ze alleen Utah voorlaten
in hun divisie. Ze dingen met Denver naar het achtste en laatste playoffs-startbewijs. Op de helft van het seizoen wordt
het NBA All-Stargala gehouden. Een wedstrijd tussen
de beste 24 spelers uit de NBA. LaMarcus
zit op dit moment bij de tien spelers uit het Westen met de meeste stemmen.
Het All-Star-team bestaat uit 12 spelers voor de
‘Western conference’ en twaalf voor het Oosten. Ian
Thomsen van Sports Illustrated geeft vijf redenen waarom LaMarcus
vanaf 2010 een vaste waarde zou moeten zijn in het All-Star-team: ·
Zijn
spel lijkt op dat van Rasheed Wallace.
De power-forward die de Pistons aan een titel hielp
kan goed schieten van buiten, goed verdedigen en heeft een goed ‘turn-around’-schot bij de basket. ·
Hij
is een harde werker. Toen hij hoorde dat Randolph
op weg was naar New York en wegviel in de pikorde
bezocht hij diezelfde nacht nog een gymzaal om aan zijn schot te werken. ·
Snelheid.
Shooting-guard James Jones van de Blazers baalt ervan dat de 2m11 lange Aldridge altijd de snelste is op de training bij sprints.
·
De
relatie met coach McMillan. De coach traint Roy en Aldridge persoonlijk en
weet ze zijn defensieve stijl van basketball met een goede offensieve
techniek te verkopen en aan te leren. ·
Het
Twin-Tower effect. “We’ll try to be
like Tim Duncan and David Robinson” vergeleek Aldridge
zijn strategie om net als deze heren titels te behalen door een goede
samenwerking met Greg Oden. Naast de terugkeer van Greg Oden
heeft Portland in 2009 ook voldoende ruimte onder de ‘salary-cap’
om nog een speler van naam aan te trekken. LaMarcus
Aldridge krijgt voldoende gelegenheid om de spil te
worden van een van de ‘hot’-ste en meest
succesvolle NBA-teams van deze tijd. Hij is
onzelfzuchtig en veelzijdig. Net als Rasheed Wallace in Detroit hoeft hij
niet altijd in elke statische categorie hoge ogen te gooien. Zijn spel richt
zich deels op details die inspelen op de cohesie van het team en de zwakte
van de tegenstander. Zoals bijvoorbeeld bij het
zetten van een goed ‘screen’, het te hulp schieten in de verdediging en op
belangrijke momenten in het spel tegen een hoog percentage kunnen scoren. Aldridge is een rustige prof, die piano speelt, van Ray Charles houdt en in 4 jaar tijd
18,8 miljoen dollar vangt. Als hij niet speelt of traint zet hij een groot
deel van de dag zijn telefoon uit en slaapt hij. Lekker saai en degelijk. Het
perfecte leven voor een prof. Hij gaat snel vooruit. Vorig jaar eindigde hij met
zesmaal een optreden met dubbele cijfers in rebounds en punten. Datzelfde
lukt hem op de helft van dit seizoen al acht keer. Zijn coach Nate McMillan, zelf een verdienstelijk speler bij de Seattle
Supersonics, zegt over hem: “He's one of the few guys
in this league that can actually dominate a game on both ends of the floor. Most
NBA players are either an offensive player or a defensive player. LaMarcus can
do both." Als volgend seizoen Greg Oden
zijn debuut maakt vanaf de center-positie en nog
wat talent wordt aangetrokken is Portland echt gevaarlijk. Bronnen: Wikipedia.org:
LaMarcus Aldridge, Brandon Roy. SportsIllustrated.com:
Ian Thomsen – “5 Reasons LaMarcus Aldridge will be an All-Star by 2010”. NBA.com/trailblazers/:
Portland Trailblazers Home Page . USAToday.com:
Oscar Dixon – “The Book on LaMarcus Aldridge”. Ltrain12.com:
LaMarcus Aldridge offical website. -You Tube
Aldridge: http://www.youtube.com/watch?v=DMsJPK1qgoE
- Foto’s: New York
Times/Daily News Reageer
op dit artikel in het forum |
 |
